Fibromijalgija je dugoročno (hronično) stanje, nepoznatog porekla, čija je osnovna karakteristika oštar bol u mišićima i kostima i bol u mišićno-koštanom tkivu i tetivama.
Postoji problem u dijagnostikovanju ovog stanja, jer ne postoji nijedan jasan i karakterističan sindrom, već je obično reč o generalizovanim sindromima, bez specifičnih promena. Takođe, još jedna poteškoća u procesu dijagnostikovanja je ta što ne postoje pravi testovi koji bi potvrdili sumnje, pa je lečenje ovog stanja i danas medicinski izazov. Oboljenje se neretko javlja udruženo sa nekim drugim reumatskim oboljenjem. Kao rezultat svega toga, fibromijalgija se često pogrešno dijagnostikuje. Kada se dijagnostikuje, ovo oboljenje se može lečiti kombinacijom lekova za ublažavanje bola, vežbanjem i promenom stila života.
Moderna medicina se prilikom procesa dijagnostikovanja fokusira na pojavu i intezitet bola u mišićno-koštanom području, za razliku od ranijeg fokusa na trajanje bola.
Ostali simptomi fibromijalgije uključuju:
- umor
- probleme sa spavanjem
- hroničan osećaj nenaspavanosti (neobnovljivi san)
- glavobolje
- depresiju
- anksioznost i klonuće
- probleme sa fokusiranjem i pažnjom
- tup bol u donjem stomaku
- suve oči
- probleme sa bešikom
Kod ljudi sa fibromijalgijom, mozak i nervi mogu pogrešno tumačiti prisustvo i intezitet bola. To može biti posledica hemijske neravnoteže u mozgu izazvane ovim oboljenjem.
Najčešće, ovo oboljenje se javlja kod žena, ali i kod dece i adolescenata. Tačan uzrok je nepoznat, mada se pretostavlja da je u pitanju poremećaj sna i emocionalni stres. Okidač može biti i virusna ili sistemska infekcija.
U procesu dijagnostikovanja potrebno je obaviti laboratorijska ispitivanja i odrediti SE, CRP, CK i na taj način isključiti mogućnost hipotireoze i hepatitis C kao uzročnika aktiviranja bolesti. U retkim situacijama fibromialgija može i spontano nestati. Ipak za tako nešto neophodno je smanjiti stres, a samim tim i redukovati stil života. Međutim, čak i kada dođe do sponatnog jenjavanja, najčešće se oboljenje obnavlja i postaje hronično.
Ukoliko pacijent sledi instrukcije lekara izlečenje je zagarantovano. Instrukcije se pre svega odnose na način na koji se može smanjiti bol. To se postiže vežbama istezanja, mirnim i redovnim snom, zagrevanjem specifičnih delova oko kojih se javlja bol i blagom masažom. Kao što je već spomenuto neophodno je ukupni stres svesti na minimum. Lekari najčešće savetuju vežbanje koje uključuje aktivaciju celog tela, poput plivanja, trčanja ili vožnje bicikle. Ipak od najveće važnosti je poboljšanje kvaliteta sna. Uz navedene savete neophodno je redovno uzimati terapiju koju reumatolog prepiše. Sveukupna saradnja između doktora i pacijenta uz pridržavanje svih navedenih saveta, jedini su siguran put ka izlečenju.
